
![]() |
My Computer |
هشتم ربیع الاول؛ آغاز امامت امام عصر(عج)
أغاز امامت امام زمان مبارک.
مسألهی «موعود» از قرنها پیش از ظهور اسلام، مطرح بوده است. در کتابهای پیامبران، نوشتهها و آثار گوناگون بر جا مانده از حکیمان و فرزانگان پیشین، به این امر یعنی ظهور منجی بزرگ جهانی در آخرالزمان تصریح یا اشاره شده است.
عقیده به آمدن مصلح بزرگ جهانی در آیین زرتشت، بودا، یهود، مسیحیت و... به عنوان یک اصل مسلم و قطعی مطرح بوده است. پیامبران و رهبران مذهبی گذشته به پیروانشان آمدن مصلح کل و تشکیل دهندهی حکومت واحد جهانی را بشارت و به مظلومان، ستم دیدگان، مستضعفان و بیچارگان، سپری شدن فصل چپاول و غارت و هزیمت ستمپیشگان بیرحم و فرا رسیدن فصل شکوفایی عدالت و پیاده شدن قانون مقدس الهی در سراسر گیتی را نوید دادهاند.
استاد مطهری(رحمهالله) «مهدویت» را به عنوان فلسفهی بزرگ جهانی معرفی کرده و علت آن را، جهانی بودن دین اسلام و تشیّع میداند. [1]
شهید مطهری(رحمهالله) با استناد به آیهی شریفهی: « وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ [انبیاء/105] و به یقین، در زبور، کتاب آسمانى داود، پس از تورات، نوشتیم که زمین را از شرک و گناه پاک خواهیم ساخت و بندگان شایسته من آن را به ارث خواهند برد». میفرماید: در این آیه، صحبت از زمین است، نه صحبت از این منطقه و آن منطقه و این قوم و آن نژاد».[2]
اندیشهی پیروزی نهایی حق بر باطل و استقرار کامل و همه جانبهی ارزشهای انسانی و تشکیل مدینهی فاضله و جامعهای ایدهآل توسط شخصیّتی مقدس و عالیقدر، اندیشهایست که از دیدگاه بسیاری از اندیشمندان و صاحبنظران از جمله استاد مطهری(رحمهالله) مورد اتفاق همهی فرقهها و مذهبهاست.[3]
در کتاب «اوستا» و «زند» زرتشتیان، «شاکمونی» و «دیر» هندیان، «دداتک» و «پاتیکل» برهماییان، کتابهای مقدس بوداییان، «مزامیر زبور» منسوب به حضرت داود(علیهالسلام) فصلهای «تورات» منسوب به حضرت موسی(علیهالسلام) شعرهای انجیل منسوب به حضرت عیسی(علیه السلام) و... سخن از ظهور منجی بشر و مصلح کل و بر هم زنندهی بساط ظلم و ستم و تشکیل دهندهی حکومت واحد جهانی مبتنی بر پایههای عدالت داده شده است.
سلام دوستان
آغاز امامت(ولایتعهدی) امام زمان رو به همه شما تبریک می گم.
أین بقیّة الله الّتی لا تخلو من العترة الهادیة
کجا است بقية الله که جهان ، خالي از عترت طاهره (که هادي امت است) نمی باشد...
هر يک از حجج الهي لقب خاصي داشتند ؛ چون آدم «صفوة الله» و نوح «نبي الله» و ابراهيم «خليل الله» و موسي «کليم الله» و عيسي «روح الله» و محمد «حبيب الله» و بدان که براي حضرت حجت - عجل الله تعالي فرجه الشريف - القابي است که در کتاب نجم الثاقب ، حاج ميرزا حسين نوري - أعلي الله مقامه - ذکر کرده که از آن جمله «بقية الله» است که اختصاص به ولی عصر دارد. در کتاب غيبت ، فضل بن شاذان از امام صادق (ع) روايت کرده که فرمود: موقعي که حضرت قيام کند تکيه به ديوار کعبه نمايد و حدود سيصد و سيزده نفر در ابتدا گرد او جمع شوند و اول سخني که گويد و بدان تکلم کند اين آيه ي مبارکه است «بقية الله خير لکم ان کنتم مؤمنين» هود / 85 » (چيزي که خدا براي شما باقي مي گذارد بهتر است اگر مؤمن باشيد.) بعد مي فرمايد: منم بقية الله و حجت خدا و خليفه او بر شما. عمر بن زاهر گوید: شخصی از امام صادق(ع) پرسید: آیا می توان به امام قائم –عجّل الله فرجه الشریف – با عنوان « امیرالمؤمنین» سلام کرد ؟ امام صادق (ع) فرمودند: خیر. خداوند این نام را به امیرالمؤمنین (ع) اختصاص داده است . پیش از او کسی این نام بر خود ننهاده و پس از او نیز – مگر کافر- این نام به خود نبندد. راوی گوید من پرسیدم : فدایت شوم پس چگونه بر آن حضرت سلام کنند؟ فرمود: سلام بر تو ای بقیة الله! سپس این آیه را تلاوت کرد:
« بَقِیَّةُ اللهِ خَیرٌ لَکُم إِن کُنتُم مُؤمِنِینَ »
دوست عزیز شما می تونی برای مطالعه بیشتر، به ادامهمطلب بری.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |